دلتنگ اذان حرم...

شبی ساکت و دلگیر، خودم بودم و قلبی که زغم بسته به زنجیر،

به نزدیک اذان بود، که پیچید در افاق همه نغمه تکبیر،

نوشتند که هنگام اذان دست به دامان خدا باش،

و مشغول دعا باش،

که باز است به درگاه الهی در رحمت،

و آن لحظه بود لحظه ی شیرین اجابت،

شدم غرق عبادت، دو چشمم همه بالا

گفتم به خدا بین دعایم :

*که دلتنگ اذان حرم کرببلایم*